Μπορεί η Ελλάδα να γίνει Συρία;

Η απαξίωση των πυλώνων της Δημοκρατίας είναι πολύ επικίνδυνο πράμα

Πώς να γίνει εξέγερση; Από ποιους; Και σε τι… Να εξεγερθείς απέναντι σε τι… Άντε κι εξεγείρεσαι… Άντε και βάζεις φωτιά στη Βουλή… Που, χωρίς την προστασία από τα μέλη του ΚΚΕ στα Δεκεμβριανά, θα είχαμε γίνει Ουκρανία όχι το 2010 με το μνημόνιο, αλλά πριν απ’ αυτό, θα είχαμε γίνει Συρία το 2008.

Τα νέα κόμματα εξουσίας

Τα παραδοσιακά κόμματα δεν έχουν καμία τύχη πλέον…

Και να που, χωρίς να το θέλουμε, φτάσαμε σε ελιτίστικες λογικές! Να πιστεύουμε ότι τα μαζικά (και για να το πούμε πιο ήπια) τα ευρύχωρα κόμματα δεν έχουν καμία τύχη, δε μπορούν να οργανωθούν, άρα οδηγούμαστε σε κόμματα που θα διευθύνονται από κάποια μικρή μεν, ευλύγιστη δε ομάδα «ειδικών», οι οποίοι, χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο, θα φτάνουν στις εσχατιές της κοινωνίας αγρεύοντας ψήφους.

Νομοσχέδιο για τον Περιφερειακό Τύπο ετοιμάζει ο ΣΥΡΙΖΑ

Σε άρθρο της Νικολέττας Κολυβάρη στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Ελευθερία» της Καλαμάτας (Δευτέρα, 27 Ιανουαρίου 2014) διαβάζουμε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τον Περιφερειακό Τύπο. Αναδημοσιεύουμε το άρθρο για να παραθέσουμε στο τέλος και το δικό μας σχόλιο. Γράφει η κυρία Κολυβάρη:

Η ώρα των ηττημένων

Μετά από τόσα δεινά χρειάζεται η περίσκεψη

Πρωθυπουργοί έγιναν «τα τζάκια», εντάξει. Τη μεταπολίτευση βέβαια τη μονοπώλησαν γενικώς οι πετυχημένοι. Αυτοί έγιναν Δημοτικοί Σύμβουλοι, Δήμαρχοι, Νομάρχες, Περιφερειάρχες, βουλευτές, Υπουργοί, Διοικητές Οργανισμών. Όλοι τους ήταν τιτλούχοι, καταφερτζήδες, επιτήδειοι, ελάχιστοι απ’ αυτούς δεν ήταν ή δεν έγιναν λεφτάδες, όλοι τους όμως ήταν «παιδιά του κομματικού σωλήνα». Οι νικητές. Είναι αυτοί, ναι, που έφεραν την Ελλάδα στο «μη παρέκει». Να όμως που ήρθε η ώρα των ηττημένων…

Αν δεν πούμε «ναι» στο «Νέο Κόμμα»… τι άλλο να περιμένουμε;

Δε φτάνει άραγε που καταδικάσαμε το πολιτικό σύστημα της χώρας; Δε φτάνει που απορρίπτουμε όλα τα κόμματα της μεταπολίτευσης; Δε φτάνει που διαγράφουμε απ’ άκρο εις άκρο τους πολιτικούς; Δε φτάνει που ελπίσαμε σε τούτη και την άλλη απόπειρα για δημιουργία νέου πολιτικού φορέα, δε φτάνει που απογοητευτήκαμε απ’ όλες; Δε φτάνει που απαξιώνουμε κακιασμένα κάθε Έλληνα που τόλμησε να πάρει μια πρωτοβουλία για μια συνάντηση ομοφρόνων; Τι άλλο θα θέλαμε για να πούμε «ναι» σε μια νέα αρχή, προτού παραιτηθούμε από κάθε ελπίδα, προτού αφεθούμε στο έλεος του αναπόφευκτου πλέον ατυχήματος;

Θα μεταφέρουμε από το capital.gr την είδηση που καταγράφει ο Αιμίλιος Περδικάρης στις 15 Ιανουαρίου 2014, ότι δημιουργείται «Νέο Κόμμα»: